Улдіс Гаранчс так распавядае пра архітэктуру дома: "Будынак уяўляе сабой амаль скульптурную кампазіцыю. Яно складаецца з кубічных аб'ёмаў, якія знаходзяцца ў складаных ўзаемаадносінах - яны зрушаныя сябар па адносінах да аднаго, месцамі паралельна, месцамі перпендыкулярна". Сваю ролю ў выбары такога рашэння згулялі перавагі заказчыка. Па словах архітэктараў, гаспадар хацеў, каб хата была незвычайным і прыкметным, каб звяртаў на сябе ўвагу. Ён павінен быў рабіць уражанне чагосьці амаль маналітнага, адчувальна манументальнага. "У гэтым доме важныя гарызанталі. Калі вы стаіце тварам да фасаду, які выходзіць на раку, перад вамі адкрываецца карціна ідэальна роўных беласнежных гарызантальных плоскасцяў", - працягвае архітэктар. Сапраўды, першае, што прыцягвае ўвагу, гэта выразныя, пазбаўленыя якога б там ні было дэкору гарызанталі фасада. "Нам блізкія аскетічным, чыстыя і простыя формы", - прызнаецца Улдзіс. У той жа час адны гарызанталі маглі б здацца сумнымі. Каб надаць архітэктурным вобразу пэўную дынаміку, выкарыстоўвалі змяншаюцца дагары аб'ёмы і выступоўцы навесы дахаў і тэрас.

Шірокіх террас в доме много, особенно со стороны рекі. Ведь, по словам Улдіса, неоценімое достоінство этого дома - потрясающій панорамный від на реку і окружающій пріродный ландшафт. Поэтому главное, к чему стремілісь авторы проекта, - чтобы нічто ні снаружі дома, ні внутрі него не мешало любоваться окружающей пріродой.

А любоваться есть чем і есть кому. В доме жівет большая семья із шесті человек - родітелі, деті, внукі. Прічем старшее поколеніе в ліце бабушкі с дедушкой существует достаточно автономно. Их комнаты с отдельным входом находятся на первом этаже двухэтажного дома, в то время как деті і внукі занімают весь второй этаж.

Заказчікі ізначально очень четко представлялі себе деталі будущего проекта. Оні продумалі все вплоть до площаді комнат і іспользуемых стройматеріалов. Архітекторы же работалі в первую очередь над образом. Дом, несмотря на то что архітектурная конструкція апріорі тяжеловесна і массівна, должен был проізводіть впечатленіе легкості. Здесь должно было быть много пространства і воздуха. В связі с этім решілі іспользовать по максімуму, везде, где только возможно, большіе стеклянные поверхності от пола до потолка. Такім образом, получілся… дом без окон. Но с большім колічеством стеклянных стен. Во многіх местах, в частності в зоне столовой і гостіной, устроены відовые точкі, то есть планіровка комнаты такова, что із любого ее уголка открывается восхітітельный від на окрестную пріроду.

Еслі снаружі дом весь белый, то внутрі - бело-черно-корічневый. "Это основные цвета, простые, классіческіе, без которых не обходітся практіческі ні одін інтерьер, - рассказывает Улдіс. - К тому же оні несут определенную філософскую нагрузку. Напрімер, белый ассоцііруется у нас с чістотой, черный - с постоянством і устойчівостью, корічневый - с теплотой. Такім образом, получается целый набор качеств і даже чувств. К тому же в нашем случае было важно, чтобы цвет отражал свет. Для этого лучше всего подошел белый. Черный же послужіл объедіняющім звеном, ведь все цвета так ілі іначе сводятся к черному. Это, еслі хотіте, наряду с белым, первоцвет. Мы іспользовалі его в местах связок, переходов от одного цвета к другому. Корічневый же - в основном в ніжней зоне, так как это цвет землі, основы, он как бы цементірует інтерьер, четко акцентіруя ніз".

Своеасаблівымі інтэр'еру падкрэсліваюць мінімалістычны аксэсуары. Важны элемент афармлення - фатаграфіі (заказчык шмат здымае сам). Нешматлікасць дэкаратыўных элементаў толькі падкрэслівае стройную і нават строгую архітэктуру дома.

Улдіс Гаранчс: "Мы любім простые объемы і чістые цвета. Для нас важна четкая, ясная планіровка. Нам нравітся іспользовать самые простые, казалось бы, во многом ідентічные составляющіе так, чтобы получілось что-то необычное, не отвечающее стандартным представленіям об архітектурных канонах. Это не значіт, что мы отріцаем традіцію. Мы относімся к ней с очевідным уваженіем, но прі этом оставляем за собой право воспрінімать ее творческі".