аквапарк "Трансвааль-Парк" (Масква) Андрэй Раманцаў, Ірына Пухаева

перайсці галерэю

фота: Яўген Лучын

тэкст: Ганна Вергасова

архітэктар: Ірына Пухаева, Андрэй Раманцаў

часопіс: Ня (65) 2002

"Трансвааль-Парк" у маскоўскім Ясеневе (Галубінскі вул., Д. 16) без перабольшання можна назваць архітэктурным праектам года. У пачатку лета адкрыўся самы вялікі ў краіне аквапарк. Велізарны шматфункцыянальны комплекс (агульная плошча больш за дваццаць тысяч квадратных метраў) ўнікальны па многіх прычынах. Але ў першую чаргу таму, што такія маштабныя аб'екты рэдка бываюць аформленыя адным архітэктарам і ў адзіным стылі. У выніку міжнароднага тэндэру канцэптуальнае рашэнне ўнутранай часткі аквапарку было даручана маскоўскай дызайн-студыі "аканта". Большасць аквапаркаў у свеце пры праектаванні ўпісваюцца ў "жывы", сапраўдны ландшафт - у гэтым выпадку прырода аказваецца "галоўным гульцом" і самадастатковым сувязным элементам. У "Трансваалі" прырода заключаецца ў штучны аб'ём - замкнёная прастора, таму выключна важным умовай і для заказчыка, і для архітэктара было знайсці ёмісты глабальны вобраз, які зрабіў бы зоны аквапарку адзіным цэлым. Архітэктар Ірына Пухаева абрала ў якасці такога скразнога матыву міфалагему падарожжа. Індыяна Джонс, Леапольд Блюм, ацтэкскіх руіны і рымскі амфітэатр ... Сюжэт прыгоды, пераадолення перашкод і святой мэты выбудоўвае звязнае відовішчнае прастору. Антыноміі стыхіі і цывілізацыі зададзена асіметрычнай зонай фае: яго правая частка, якая вядзе ў роллердром - начны клуб, залы фітнесу, масажныя кабінеты, - абсалютна нейтральная, тады як левае крыло, за якім размешчаны сам аквапарк, рыхтуе наведвальніка да апускання ў гульнявую сераду. Пярэстыя калоны - этнічны элемент, прыадчыняюць галоўную тэму інтэр'еру. Абстрактная мазаіка з каляровай керамікі на масіўным белым портыку як быццам адлюстроўвае расколіны, скрозь якія прырода "прарываецца" ўнутр памяшкання. Архітэктура ўнутранай часткі комплексу наўпрост пераймае прыродзе: спіральная лесвіца нагадвае магутную варонку, якая захапляе наведвальніка на ніжнія ўзроўні - у зону вады, дзе атракцыёны імітуюць і марскія хвалі, і горныя рэкі, і вадаспады, і ціхія затокі. Сярэднеазіяцкія хаціны суседнічаюць тут з развалінамі старажытнага замка, крэйдавыя горы і драбы пірацкага карабля - з раззеўранай пашчай "Пячоры дракона". Тэма падарожжа ў розных інтэрпрэтацыях вяртаецца зноў і зноў. Натуральна, што аўтары інтэр'еру не ставілі сабе задачу дакладнага прайгравання гістарычнага альбо літаратурнага кантэксту, пры такім аб'ёме гэта было б і немагчыма. Для кожнай зоны была знойдзена дэталь, яркі вобразны элемент, які выклікае доўгі асацыятыўны шэраг. У ірландскім рэстаране, прысвечаным дублінскай адысеі Леапольда Блюма, - гэта шкляны дах, запоўненая асколкамі бутэлькавага шкла, у боўлінгу "Храм сонца" - скульптуры і разьбяныя калоны з храмаў ацтэкаў, якія, як вядома, першымі вынайшлі гульню ў мяч. Так ствараецца архітэктурная серада, прызначэнне якой - некалькі гадзін быць фонам і забаўкай для чалавека плавае.