Руководитель проекта Сцяпан Бугаёў: «Этот проект во многих своих аспектах стал для нас открытием. Нам удалось реализовать такие сложные технические решения, как, например, перекройка фасада. Благодаря этому мы достигли нужной степени лёгкости, буквально ощущения полёта над городом. Важную роль в этом сыграл и наш главный источник вдохновения—стиль баухауз. Его функциональность оказалась близка нашему заказчику, а интерьер в целом стал отражением интересов, позиции и образа жизни своего хозяина»

Кватэру з выглядам на Строгинскую пойму заказчык хацеў аформіць як загарадны дом ўнутры вялізнага мегаполіса, своеасаблівую блізкую дачу. Перад аўтарамі была пастаўлена задача зрабіць прастору зручным і для правядзення вялікіх вячорак з сябрамі, і для ціхіх сямейных вечароў, і для адпачынку пасля напружанага працоўнага дня. Праект пачаўся з кардынальнай перакройкі не толькі ўнутранай прасторы пентхауса, але і фасадаў. Часта размешчаныя, але невялікія па сваёй плошчы вокны замянілі панарамным шкленнем. Агароджу тэрасы на трэцім узроўні і перыметр першага паверха выканалі з празрыстага шкла. Гэта дало магчымасць у поўнай меры раскрыць асноўная перавага кватэры-від на горад і раку.

«Хозяин квартиры предпочитает современный стиль. Из всего многообразия направлений, которое это понятие включает в себя, мы остановились на эстетике баухауза»,—рассказывает руководитель проекта Сцяпан Бугаёў. На первом этаже расположилась общественная зона. Именно её интерьер стал главным транслятором идей баухауза: открытое пространство формируют объёмы правильных геометрических форм, все предметы предельно утилитарны, а функция довлеет над декором. Для отделки выбраны ахроматические цвета: ровная белая плоскость потолка с вживлёнными в неё светильниками граничит с фактурной бетонной поверхностью стен. Диванная группа у камина представляет собой комбинацию жёлтого, красного и синего цветов, которые Василий Кандинский в своей работе «Точка и линия на плоскости» называл простейшими. Личность художника оказы­вается проводником между современным московским интерьером и возникшим почти столетие назад стилем. Интерьер входной зоны можно смело назвать оммажем ему. На створки гардероба перенесена одна из супрематических композиций Кандинского.

«Першараднымі для нас былі інтарэсы заказчыка, а не скрупулёзна рэканструкцыя якога-небудзь стылю. Таму ў гаспадарскай спальні прагучала японская тэма, у дзіцячым пакоі з'явілася яркае каляровае рашэнне, а бацькоўскі блок на першым паверсе вытрыманы ў больш кансерватыўнай, класічным ключы. У рамках аднаго інтэр'еру закладзена адразу некалькі сцэнарыяў, сюжэтных ліній. Прастору атрымалася шматгранным, разнапланавым, але ўспрымаецца адзіным дзякуючы сваёй мінімалістычны аснове », - адзначае Сцяпан. Лаканічны інтэр'ер служыць рамай для панарамы горада за акном. Менавіта яна працуе ў выбудаваным архітэктарамі прасторы як галоўны дэкаратыўны элемент-жывы, які змяняецца кожную хвіліну. Таму ўнутры кватэры неабходнасць у ўпрыгожвальніцтва адпадае і на першы план выходзіць функцыя. Калі яна рэалізаваная ў прадмеце або прыладзе прасторы пісьменна, то ёй дадатковая дэкаратыўная падтрымка не патрабуецца. Такім чынам, інтэр'ер становіцца яшчэ адным доказам блізкай Баухаузе тэарэмы пра прыгажосць чыстай функцыі.

Поўны тэкст чытайце ў папяровай ці электроннай версіі часопіса.