Аўтары вырашылі стварыць трохчасткавая прастора - тры блокі памяшканняў (не лічачы ўваходныя зону - пярэдні пакой і хол). Прыватная жыццё бацькоў засяроджаная ў далёкай часткі кватэры, дзе размешчаны спальня, ванная пакой і кабінет кіраўніка сям'і. Для дзяцей адведзены дзве дзіцячыя і агульная гульнявая зона.

Пры гэтым прастору, дзе, па ўкладу гэтай сям'і, адбываецца самая важная частка жыцця, - гэта грамадская зона, якая пачынаецца адразу пасля ўваходных зоны. Гэта і ёсць галоўны планіровачны вузел кватэры - цэнтральная "плошча", самае ажыўленае і прыбранае месца ў хаце. Грамадская зона, як гэта прынята ў сучасным архітэктурным «кодэксе», уключае некалькі сцэнарыяў сямейнага і гасцявога вольнага часу.

Ужо з хола праглядаецца парадная сталовая з аксамітнымі крэсламі і круглым сталом - пасыл да гасціннасці і сямейнаму цяпла. Ад уваходу жа архітэктары прадумалі яшчэ адзін моцны візуальны ракурс. Завяршэннем перспектывы вялікай гасцінай зоны з'яўляецца эркер, у які змясцілі раяль. Каб раяль быў бачны ад уваходу, якая нясе калону абліцавалі люстэркамі. Таму які ўвайшоў у кватэру бачыць адразу і сталовую, і, удалечыні, у люстраным адлюстраванні, музычную гасцёўню. Пасярэдзіне памяшкання знаходзіцца мяккая канапавая група з тэлевізарам і кніжнымі стэлажамі. Так што ў грамадскай зоне адначасова можа знаходзіцца мноства гасцей і перамяшчацца ад стала да канапы, да раяля з банкеткі, удзельнічаць у розных сітуацыях зносін.

Калісьці архітэктары зрабілі для гэтай сям'і кватэру ў стылі мінімалізм. Праз некалькі гадоў гаспадарам стала візуальна не хапаць цяпла, утульнасці, мяккасці. Стыльная, але занадта рацыянальная прыгажосць мінімалізму ў нейкі момант апынулася вычарпанай, хацелася чагосьці зусім іншага ... Так, у гэтай кватэры мы бачым матывы ўжо зусім іншага стылю - Deco. хоць і Deco не зусім дакладная прывязка для абазначэння эстэтыкі кватэры. Так, выкананыя некаторыя каноны ар-дэко, як то: магутныя драўляныя карнізы, парталы, калоны. Аднак і гэтыя элементы, калі разабрацца, зьяўляюцца не прыналежнасцю Deco, А адной з інтэрпрэтацый класічнага ордэра. У спалучэнні з яркай дэкаратыўнасцю архітэктурная аснова надае інтэр'еру парадны, прадстаўнічы аблічча. На такую ​​стылістычную канву свабодна накладваюцца рыскі з розных эпох і стыляў - венецыянскія люстраныя столікі, барочныя люстры, засні родам з 60-х гадоў XX стагоддзя. Іншая справа, што гэтак разнастайную прадметную сераду злучыць у жыццяздольны арганізм можа далёка не кожны жадаючы. Мастацтва эклектыкі - сапраўды мастацтва.

Таццяна Міронава: «Калісьці заказчыкі аддавалі перавагу стыль мінімалізм. Праз гады ім захацелася зрабіць мяккі ўтульны інтэр'ер, у той жа час рэспектабельны, дарагі і стыльны. Так атрымаўся гэты аб'ект. На аснове Deco нам удалося зрабіць яркую, індывідуальную кватэру для неардынарных людзей »