клуб "Палкоўніку ніхто не піша" (Рыга) Андрыс Сіліс, Рейнис Ліепіньш Інтэр'ер клуба "Палкоўніку ніхто не піша", аформлены ў духу старой кватэры

перайсці галерэю

фота: Яўген Лучын

тэкст: надзея Серебрякова

архітэктар: Андрыс Сіліс, Рейнис Ліепіньш

часопіс: На (47) 2001

Першае знаёмства з інтэр'ерам клуба "Палкоўніку ніхто не піша" (Riga, Peldu, 26/28) адбылося ўвечары, у нефармальнай абстаноўцы. Памяшканне паўстала перад намі ў вобразе жывога арганізма, які распаўсюджвае магутную энергетыку. Вялікую ролю ў стварэнні падобнага адчування згуляла разнастайная падсветка, у тым ліку сіняя неонавая, здольная ператварыць любы інтэр'ер. Металічныя канструкцыі бара і пласціны, якія падтрымліваюць тоўстыя сцены, трубы, працягнутыя пад столлю, гнуты масток, вядучы з адной залы ў другога - усё гэта надае некаторую калянасць і трываласць інтэр'еру, кожны дзень прымае велізарная колькасць моладзі. Але нагадваем, клуб выгдядит так толькі ўвечары, пры вызначаным асвятленні і было вельмi многа людзей. Зусім іншы вобраз узнікае днём. Святло не акцэнтуе нашу ўвагу на суровым метале, а мякка слізгае па драўляных паверхнях сталоў, крэслаў, старога буфета. Інтэр'ер здаецца як бы якая заснула, але вельмі цёплым і блізкім дзякуючы знаёмым з дзяцінства прадметах, хоць яны і звязаныя з крытыкуюць цяпер часамі. Найбольш каларытна тут выглядае размешчаная побач з уваходам у санвузел вельмі старая металічная ракавіна з кранам. Прастору клуба здольна мяняцца ў залежнасці ад асвятлення, часу сутак, нашага настрою і нават музыкі, а гэта, як нам здаецца, - найбольш важнае ўласцівасць ўдалага інтэр'еру.