Светлыя думкі

Гэты дом у Падмаскоўі па праекце архітэктара Вадзіма Грэкава ўвасабляе сабой ідэю арганізацыі прасторы з дапамогай прадуманага натуральнага асвятлення

перайсці галерэю

фота: Яўген Лучын

тэкст: Марына Волкава

Аўтар праекта: Вадзім Грэкаў

часопіс: N6 (205) 2015

Гэты дом у Падмаскоўі па праекце архітэктара Вадзіма Грэкава ўвасабляе сабой ідэю арганізацыі прасторы з дапамогай прадуманага натуральнага асвятлення

Аўтар праекта Вадзім Грэкаў: «Гэта падкрэслена драўляны дом. Ён пабудаваны з клеенага бруса, ўнутры дома дрэва ўсюды пакінута на ўвазе. Усе магчымасці матэрыялу тут выкарыстаны максімальна. Але пры гэтым дрэва не цісне, няма адчування дакучлівасці, яно не надакучае, і перш за ўсё-за кошт максімальна адкрытага, насычанага святлом, мінімалістычны прасторы »

Рассказывает архитектор Вадзім Грэкаў: «Это деревянный дом из клеёного бруса, что определило характер постройки. Архи­тектура здания основана на прямых линиях. В плане это правильный прямоугольник, цокольный этаж—вровень с фундаментом из бетона, два верхних этажа—деревянные. Первый этаж представляет собой open space, условно выделены только кухня, кладовая при ней и другие технические помещения. Второй этаж отведён под спальни. Помещения первого этажа «нанизаны» на одну ось, заданную входной зоной. Когда ты идёшь по дому, слева и справа в определённом ритме открывается одно пространство за другим. Помимо этой, горизонтальной, оси движения есть вторая, вертикальная, заданная лестницей, пронизывающей все три этажа дома, и сквозной, на два верхних этажа, библиотекой».

Эта библиотека также является одновременно галереей. Часть ниш занимают книги, в каких-то стоят скульптуры, некоторые оставлены пустыми, другие же служат обрамлением для окон разной конфигурации и расположенных на разной высоте, что создаёт сложный, интересный ритм. Ниши множатся, выра­стают одна над другой, взгляд скользит по ним, поднимается вверх, и ты постоянно ощущаешь присутствие некоего пространства над собой. Эта библиотека также выполняет функцию источника света (наподобие световой колонны). Через ниши–окна в дом проникает свет извне. Вадзім Грэкаў говорит, что это по-своему символично и воплощает собой идею знаний, даруемых человеку книгами. Помещения в целом спланированы так, чтобы ты всегда видел перед собой окно, куда бы ни заходил: оно служит тебе ориентиром. Таким образом, ты постоянно идёшь на свет.

"Пры ўсёй прастаце канструкцыі мы хацелі стварыць эмацыйна насычаную жылую сераду, -замечает архитектор.-Для гэтага акрамя гульні з прасторай і святлом мы выкарыстоўвалі характэрныя паверхні з рознай фактурай, адрозныя навобмацак. Дрэва, з якога пабудаваны дом, -самога па сабе тактыльна прыемны матэрыял. Увесь прадметны рад, і мэбля ў тым ліку, таксама павінен быў быць такім, каб хацелася дакранацца. Мэбля (канапы і крэслы ў гасцінай, ложак у галоўнай спальні) абіта мяккай глянцавай скурай выдатнай вырабы. Яна выклікае пэўны эмацыйны водгук, не пакідае цябе абыякавым. Мы так падыходзім да ўсіх сваіх праектах. У мінімалістычны інтэр'еры, каб ён не здаўся сухі, сумным, асабліва важныя прапорцыі і тактыльныя матэрыялы ».

Поўны тэкст чытайце ў папяровай ці электроннай версіі часопіса.

LEAVE ANSWER