Гэтая кватэра знаходзіцца ў рэканструяваным будынку пачатку XX стагоддзя, дзе захаваліся першапачатковы фасад і нават пад'езд. Адпаведна, адразу паўстала тэма гістарычнага інтэр'еру. Аўтары праекта архітэктары Аляксандр Данілаў і Кацярына Смятаніна кажуць, што эклектычная стылізацыя пад тое ці іншае заходняе з'ява глядзелася б у такім традыцыйна-маскоўскім асяроддзі чужароднай. Да таго ж заказчыкам заўсёды імпанавалі інтэлігентныя сталічныя інтэр'еры. Яны ў такіх кватэрах выраслі.

Планіроўку зрабілі ў адпаведнасці з характэрным для старадаўніх кватэр прынцыпам анфілады. Ад доўгага калідора направа і налева адыходзяць пакоя. Яго завяршае дзверы, за якой знаходзяцца памяшкання тэхнічнага прызначэння. Тым не менш аформілі яе парадна, за кошт чаго ствараецца ўражанне, што памяшканням няма канца. Прыватныя пакоі ізаляваны, а вось гасцёўня і кухня-сталовая перацякаюць адна ў адну. Яны знаходзяцца на адной лініі, аддзеленыя высокімі дзьвярыма (з рашэцістым каркасам і шклянымі ўстаўкамі - такія дзверы ўпрыгожвалі сталінскія кватэры) і ўяўляюць сабой яшчэ адну, раўналежную асноўны, міні-анфіладу. Гэтая планіроўка апроч гістарычных адсылак каштоўная яшчэ і тым, што валодае да стварэння інтэр'еру камерна-утульнага, сямейнага, патрыярхальнага.

Тему інтерьера с традіціямі поддержівает дубовый паркет, выложенный по популярному в 1940-50-е годы прінціпу: центральная часть - в шашечку, по періметру ідет бордюр-окантовка. Обстановку подбіралі ісходя із тех же ассоціацій. Мебель преімущественно современная, но в духе ретро, как, напрімер, массівные, глубокіе діваны с темной обівкой, которые стоят в гостіной.

И, конечно, настроеніе задает антікваріат. В інтерьере - масса старінных вещей: есть что-то із мебелі і аксессуаров, но главное - светільнікі. Люстры в гостіной, кухне-столовой, холле - подлінные проізведенія іскусства начала XX века. В холле это стекло Тіффані, в гостіной - ар-декошная модель с кованым металліческім каркасом і шарамі із вітражного стекла. Использовалі также характерную, історіческую развеску картін, которая называется «московская, с воздухом»: полотна заполняют практіческі всю стену, развешаны друг над другом в несколько рядов, между німі оставлен небольшой просвет. Так показывалі картіны в квартірах меценатов в XIX, а впоследствіі і в XX столетіі. Такім образом, інтерьер получілся цельным, гармонічным, вот іменно как в «Москве і москвічах» В.А. Гіляровского.

архітэктар Аляксандр Данілаў: «Гэтая кватэра прысвечана адраджэнню маскоўскай інтэр'ернай стылістыкі. Бо гэта нашы карані. Мы хацелі аднавіць сувязь часоў, сувязь пакаленняў. Зараз з'яўляецца шмат капійныя інтэр'ераў - амерыканскіх, французскіх. А бо ў нас была свая традыцыя, не менш багатая і цікавая. І ў сучасных рэаліях, дарэчы, яна глядзіцца больш арганічна, чым празаходнія павевы »