Новы рэстаран "Polly сад" адразу стаў адным з самых модных месцаў у цэнтры Масквы

Главный редактор журнала SALON-interior Аксана Кашенко побеседовала с архитектором Рыгорам Маров і гаспадыняй рэстарана "Polly сад" Таццянай Папазовой.

Аксана Кашенко: З чаго пачалася ваша праца і што тут было раней?

Рыгор Маров: Першапачаткова гэта быў абсалютна які разваліўся двухпавярховы особнячок - у жудасным стане, са зламанай дахам. З самага пачатку я прапанаваў пакінуць натуральны цэгла, які тут заўсёды існаваў. Агульная канцэпцыя заключалася ў тым, каб пакінуць дух асабняка, які тут прысутнічаў, і перанесці яго ў новы інтэр'ер. Дух, які захаваўся хоць бы вось у гэтай фасаднай сцяне - у фактуры цэглы, у нейкай старажытнасці. Яшчэ адзін вялікі плюс - гэта сад, які праглядаецца праз вокны і павінен таксама ўдзельнічаць у інтэр'еры.

В.К .: А чаму натуральную мур цэглы не пакінулі на супрацьлеглым ад акна сцяне?

Таццяна Папазова: Будынак старое. Перабудоўваць нельга. Мы мелі права зрабіць толькі капітальны рамонт. Для таго каб атрымаць максімальны вынік без сапраўднай рэканструкцыі, прыйшлося дзе-нідзе ўжываць декораторские прыёмы, і мы абшылі ўсю заднюю сцяну дрэвам. Мэбля і аддзелачныя матэрыялы падбіраў для нас Грыша, таму праблем з спалучальнасці не было нават тады, калі ён смела змешваў розныя стылі.

Г.М .: Усе хай-тэкаўскім элементы, якія хацелася тут зрабіць, так ці інакш ўпісаліся ў гэтую гламурную і класічную асяроддзе. Наогул, хацелася стварыць сучасны інтэр'ер, але "размаляваны" пры гэтым класічнымі фактурамі. Напрыклад, палоска на столі абсалютна класічная, проста яе рытм тут трохі нязвыклы, але тым не менш нават гэты рытм - і тое з класікі. Структура інтэр'еру сучасная - гэта і адкрытая прастора, і сучасныя падвесныя столі, над якімі праходзіць вентыляцыя, і доўгія гарызанталі, і лесвіца ў шкле і метале.

В.К .: Адкуль на шкляной агароджы лесвіцы малюнак мальвы?

Г.М .: А гэта мальва? Я проста не вельмі добра разбіраюся ў батаніцы. хацелася гэтую хай-тэкаўскім лесвіцу зрабіць больш пяшчотнай. Першай думкай было вырабіць малюнак аблокаў. У нас атрымліваўся нейкі шкляны стакан па цэнтры, які звязваў прасторы ўсіх трох паверхаў, таму хацелася чагосьці паветранага, няма воблакаў ... Потым былі іншыя варыянты - і з лесам, і з нейкай прыродай. У выніку атрымаліся далікатныя кветкі.

В.К .: Першы паверх у вас больш дэмакратычны, а другі раскошны, з багаццем дэкору ...

т.п .: Першы паверх хутчэй для сняданкаў. Нам хацелася, каб людзі, як у французскіх кафэ, прыходзілі проста выпіць кавы або кактэйль. Каб быў рух, вялікая колькасць столікаў, за якімі будуць сядзець, ёсць марозіва, спрабаваць закускі. А другі паверх павінен быў стаць больш гламурным, расслабленым, вячэрнім. Мне вельмі падабаецца ідэя свечак на сцяне - увечары ўтульна ад іх святла.

Г.М .: Падсвечнікі знайшліся практычна адразу. Мы паглядзелі і вырашылі, што гэтыя падыдуць. Прастору трэба было насыціць дэкорам, дадаць пабольш такіх вось залатых полубарочных разьбяных рэчаў. Таццяна наогул-то хацела класічны інтэр'ер, нават вадзіла мяне да сябе дадому, для таго каб паказаць тую класіку, якая ёй блізкая. Але я ўяўляў сабе структуру прасторы сучаснай, а адчуванні класікі дамогся выкарыстаннем класічных фактур і багаццем дэкору.

т.п .: Да ... Прывёз Грыша люстру, якая цяпер вісіць над лесвіцай, і сказаў: "Вось вам класіка". І сапраўды, усё гэта суседства стыляў аказалася вельмі арганічным.

В.К .: Я шчыра здзіўленая, якая ў вас дарагая мяккая мэбля. Такое ўражанне, што вы на ёй наогул не эканомілі. Гэта нестандартная для рэстарана сітуацыя. Звычайна на мяккай мэблі эканомяць, заказваюць канапы дзесьці на падмаскоўных фабрыках.

т.п .: Мы, калі шчыра, не эканомілі тут наогул ні на што. Грыша прыходзіў і казаў: "Я Вам прапаную вось гэты матэрыял, хоць наперад ведаю, што Вы ад яго адмовіцеся, таму што ён вельмі дарагі". А я глядзела на яго і казала, што мы яго купім. Як можна было адмаўляцца ад матэрыялу, які падабаўся?

Г.М .: Проста такая стаяла задача - зрабіць другі паверх як мага больш дарагім. Таму тут дарагія і фактуры, і матэрыялы, і мэбля.

В.К .: Хто ў вас шэф-кухар? І хто робіць такія смачныя дэсерты?

т.п .: Шэф-кухар у нас майстар сваёй справы, працаваў і ў Амерыцы, і ў Еўропе. А наш кандытар працаваў у Францыі, таму ўсе дэсерты ў яго такія вытанчаныя. А якія ён робіць шакаладныя дома! На адкрыццё ён стварыў дакладную шакаладную копію нашага будынка з садам, з альтанкай, і ўсё гэта было падсвечана ліхтарыкамі. Вось гэты далікатны дэсерт прыдумаў ён сам і назваў яго адным словам - "Утрополины". А потым я зразумела: гэта "Раніца Паліны", у гонар маёй дачкі. Рэстаран, дарэчы, названы "Polly сад" - таксама ў гонар маёй дачкі.