Пра сустрэчу поўначы і поўдня ў маскоўскім інтэр'еры распавядае архітэктар Аляксандр Бурыкин.

- Гэты праект я рабіў для свайго добрага знаёмага, які жыве і працуе за мяжой. Мы даўно знаёмыя, нам даводзілася разам падарожнічаць, нашы густы шмат у чым супадаюць. Многія элементы інтэр'еру навеяныя ўражаннямі ад гэтых падарожжаў, але залішняй экзотыкі я пазбягаў. Хацелася зрабіць ўтульную, цёплую па атмасферы кватэру, якая нагадвала б пра трапічных краінах. Інтэр'ер павінен быў кантраставаць з маскоўскімі ўмовамі.

САЛОН: У кватэры цікавая планіроўка. Яна нагадвае лабірынт, але пры гэтым усё вельмі лагічна.

- Плошча кватэры дазваляла ажыццявіць хітрую задачу - зрабіць усё памяшкання аўтаномнымі ў адносінах да прасторы гасцінай. У любую з двух спальных пакояў, кожная з якіх з асобным санвузлом, можна прайсці прама з хола, абмінаючы гасціную і астатнія памяшкання. Трэцяя спальня, гасцёўня, сумешчаная з кабінетам. Як правіла, аналагічнага плана кватэры, напрыклад у гэтым доме, ўладкованыя так, што ў пакоі можна трапіць толькі праз гасціную. Таму планіроўка атрымалася досыць мудрагелістая. Так, дзіцячая спальня аўтаномная, у яе ёсць свой калідор з люстэркам ва ўсю сцяну. У той жа час гэта люстэрка відаць з кухні, у якой частка сцяны шкляная. Гасцёўня дзеліцца на чатыры зоны: кухню, сталовую з камінам, TV-зону і зону адпачынку.

S: Раскажыце пра дэкаратыўнай канцэпцыі інтэр'еру.

- Мы спрабавалі надаць інтэр'еру гістарычны флёр. Як калі б гэта быў вельмі стары паўразбураны дом дзе-небудзь на Балі, і яго цалкам рэканструявалі па ўсіх сучасных правілах. А гісторыя, экзатычная паціна прагледжвалі бы скрозь сённяшні функцыянальны глянец. Таму ў інтэр'еры прасочваецца кантраст аздабленняў сучасных і пад даўніну. Напрыклад, столі ўсюды падвойныя: гладкая белая паверхня спалучаецца з пазалотай па-над срэбра, ды яшчэ і з эфектам старэння. Гэта, зноў жа, нагадвае аб Індакітайскага храмах і кляштарах, там сустракаюцца такія "старыя" паверхні.

Хацелася, каб колеры і фактуры былі неповседневные, немаскоўскія. Скарыстаная палітра - блакітны, золата, пясок - падгледзеўшы мной у Палінезіі і ў падобных месцах. Але прамых элементаў этнічнай архітэктуры я пазбягаў, уся экзотыка пабудавана на ўзроўні асацыяцый. Асаблівы гонар - падлогі. У гасцінай выкарыстаны палісандр, любімы мной вось за гэта спалучэнне чорнага і вогненна-аранжавага. Ён як быццам гарыць, і па ім прыемна хадзіць басанож. А ў спальні гаспадароў - інданезійская цік, я яго ўсім раю. Ён з глыбокай фактурай, пры промасливании яго валакна становяцца ледзь не празрыстыя, як бурштын.