Мінімалізм з чалавечым тварам

квартира общей площадью 180 м2 Барыс Убарэвіча-Бароўскі, Дар'я Осіпава

перайсці галерэю

фота: Кірыл Аўчыннікаў

стыліст: Аляксей Анішчанка

Інтэрв'ю падрыхтавала: Карына Чумакова

Аўтар праекта: Барыс Убарэвіча-Бароўскі, Дар'я Осіпава

часопіс: N10 (99) 2005

Падобна на тое, у майстэрні маскоўскага архітэктара Барыса Убарэвіча-Бароўскага ўжо даўно аціхлі спрэчкі аб тым, што павінна ў першую чаргу задаваць сістэму каардынатаў творчасці майстра: чыстае мастацтва або жадання заказчыка. Сам Барыс адказвае на гэта пытанне так: «Ёсць архітэктары, якія кажуць: я буду рабіць так, як буду рабіць, і калі табе гэта не падабаецца - сыходзь. І заказчык альбо сыходзіць, альбо прагінаецца пад ідэалогію архітэктара. А гэта, на мой погляд, няправільна » Гэтая кватэра - прыклад чулага адносіны да кліента і ўменні дасягнуць гармоніі ўласнага творчага задумы з патрабаваннямі, што прад'яўляюцца да праекту заказчыкам. «На самой справе ніякай складанай задачы ў гэтай кватэры перад намі не стаяла, - распавядае адзін з аўтараў праекта Барыс Убарэвіча-Бароўскі. - У ёй адразу выразна прасочвалася занаванне, і сама планіроўка дапамагала знайсці функцыянальныя рашэнні. У гэтай кватэры жыве сям'я, якая складаецца з яшчэ маладых бацькоў і ўжо дарослага сына. Сына было вырашана пасяліць у пакоі бліжэй да выхаду, для таго каб ён мог жыць сваім жыццём. Таму санвузел, які першапачаткова плянаваўся як гасцявой, атрымаў іншае разьвіцьцё і стаў часткай тэрыторыі сына. Далей усё было проста: гасціную, сталовую і кухню мы аб'ядналі ў агульную прастору, а зону для бацькоў зрабілі цалкам ізаляванай, уладкаваць у ёй спальню, ванную, гардеробную і гаспадарчую пакоя. Пэўны адыход ад традыцыйнага для нас арсенала мінімалістычны прыёмаў быў шмат у чым абумоўлены уплывам заказчыка. На правах пастаяннага кліента (а мы з ім робім ужо другую кватэру) гаспадар ўплываў на нашы стылістычныя рашэнні. Ён сказаў: «Хлопцы, ну я хачу чаго-небудзь посочнее, чым ваш чысты мінімалізм, хачу колеру». І мы пайшлі яму насустрач, вырашылі паэксперыментаваць з колерам і зрабілі чырвоную сцяну, а яна, у сваю чаргу, пацягнула за сабой усё астатняе - яркую мэбля, аксэсуары. Чырвоная сцяна паўстала яшчэ і таму, што, распрацоўваючы аб'ём гасцінай, нам захацелася ўсталяваць нейкі паваротны элемент, шарнір, вакол якога круцілася б усё жыццё гаспадароў. Такім прыёмам мы сканцэнтравалі на гэтай зоне ўвагу і «закруцілі» вакол яе прастору. А белы і шэры ў інтэр'еры - нашы традыцыйныя колеру, бо мы ў першую чаргу архітэктары і працуем з аб'ёмамі, а гэтыя колеры лепш за ўсё дапамагаюць пазначыць форму памяшкання, змадэляваць аб'ём. Гэтая кватэра задумвалася як нейкае SPA для мозгу - прытулак ад стылявога хаосу паўсядзённым жыцці. Сучаснае і добра прадуманае прытулак. Валодаючы досыць высокім статусам, гаспадар кватэры не імкнуўся падкрэсліць яго ў інтэр'еры. Прыйшоўшы дадому, яму хацелася апынуцца ў прасторы, якое б яго паслабіла. Выразная геаметрыя, чысты гук, ніякіх вензель, замест гэтага - скрытыя акцэнты, мяккае святло, шмат паветра ... Каляровыя плямы ажыўляюць спакойную архітэктурнае асяроддзе, але застаюцца пры гэтым на заднім плане не раздражняючы ». Барыс Убарэвіча-Бароўскі:«У гэтым інтэр'еры мы не ставілі звышзадач, проста трэба было зрабіць спакойную мінімалістычны кватэру. Але заказчык баяўся празмернай сухасці, не хацеў атрымаць інтэр'ер-пастулат, кватэру-лозунг і натхніў нас на досыць цікавае рашэнне. »

LEAVE ANSWER