"Меркавалася, што гэта будзе кабінет мужа. - Трэба ж чалавеку мець месца, дзе ён можа пасядзець без перашкод і выкурыць трубку". Сомерсет Моэм "Тэатр" У кватэры для аднаго праблемы адасобленага "скурванне трубкі" не існуе: уся жылая плошча прадастаўлена сабе, любімаму. Размясціцца на ёй можна шырока, як той казаў, па-каралеўску. У адносінах жа кватэры, пра якую пойдзе гаворка, выраз "па-каралеўску" мае не толькі пераносны сэнс. У афармленні інтэр'еру дызайнер Надзея Кручкова выкарыстала элементы стыляў двух французскіх каралёў. Пад будучыню пышнасць была адведзена плошча ў 136,5 м2. Прастору гэта ўтварылася ў выніку зліцця двух-і трохпакаёвай кватэр сталінскага дома. З-за жорсткага дыктату апорных сцен ад першапачатковай планіроўкі далёка "сысці" не ўдалося, знеслі ўсяго некалькі перагародак. Да таго ж у якасці "спадчыны старога рэжыму" ўладальніку кватэры і, адпаведна, дызайнеру дасталася бэлька ў цэлых шэсцьдзесят сантыметраў таўшчынёй. Яе нельга было ні выдаліць, ні схаваць. Як адзін з варыянтаў разглядалася нясмелае прапанову падшыць ўсе столі, аднак пры зыходнай трохметровай вышыні на гэта проста рука не паднялася. Але ў выніку "усё абышлося". Ўдалося абыграць і бэльку (пра што мы раскажам крыху пазней), і размяшчэнне памяшканняў. Заказчык ператварыўся ў ўладальніка трох жылых пакояў - спальні, гасцінай, гасцявой (яна ж бібліятэка), - а таксама пярэднім пакоі, гардеробной, кухні і двух санвузлоў - асабістага, сумежнага са спальняй, і гасцявога, якая змяшчае бойлерную і пральню. Ну што ж, цяпер, калі з эксплікацыяй каралеўскіх пакояў скончана, пяройдзем да "meuble", што ў перакладзе з французскай мовы (а ён пры апісанні гэтай кватэры пачынае проста ракой ліцца) азначае "абстаноўку", мэблю. Спальню. Заказчык пажадаў мець дзівіць уяўленне спальню. І тут аўтарская фантазія Надзеі Кручкова на тэму XVIII стагоддзя ў Францыі прыйшлася як нельга больш дарэчы. На самай справе, за ўзор ўзятая эпоха, калі дэкаратыўнае мастацтва начных пакояў дасягнула найвышэйшага росквіту з пункту гледжання вытанчанасці, камфорту і ўвагі да асабістага выгодзе. "Але я не імкнулася сапраўды прайграць гістарычны інтэр'ер. Важней было прадумаць спалучэнне ліній, формаў, фарбаў, стварыць вобраз, настрой. Так чыста французскі камода і французскі жа малюнак запавес гармануе, напрыклад, з шпалерамі ангельскага ўзору і гравюрамі XVIII стагоддзя", - распавядае аўтар. Атмасфера грандыёзнай палацавай спальні адбылася. Набліжаючыся па шаўковым пэрсыдзкаму дыване да шырокай ложкі з балдахінам ў стылі Louis (Людовіка) XV, адчуваеш сябе фаварыткай манарха madame Pompadour. У той век падобныя спальныя канструкцыі ствараліся з любоўю і поўным глыбокай пашаны ўвагай да каралеўскага сну і "Амура". Асвятленне - амаль што свечкі: толькі бра і настольныя лямпы. А на ўпрыгожванне пакоя нібы аддадзена ўсё золата каралеўскай казны: ім ззяюць шаўковыя ўнутраныя шторы, вялікія падвойныя пэндзля, махры на ламбрекенов і падушках, балдахін і рама вялікага люстэрка, французскія геральдычныя лілеі на шпалерах і ў тканкавым афармленні ложка, роспіс на фарфоры. І як паўтон - трохі залацістага, стрымана пабліскваюць у светлым арэху мэблі, таніраваным дубовым паркеце і бронзавых, ручной працы, накладных элементах камоды і пузатых "тумбачак" каля ложка. З спальні можна прайсці ў не менш раскошную ванную з toilette. Тут, як казала даволі вядомая ў XVIII стагоддзі мадам дзю Шатло, "усюды камфорт, ветласць, прыстойнасць". Гэта значыць дастатковы метраж (каля 14 м2), суперсовременная сантехника, персидский ковер и шелковая штора, надежно закрывающая окно. ГОСТИНАЯ. "Светская" часть дома зрительно поделена на две зоны - парадную столовую и более демократичную, почти современную гостиную с мягкой мебелью, телевизором и барной стойкой. Пространство бара "выстроила" уже упоминавшаяся выше балка. Ее "поддерживают" дорические колонны. После того, как с одной стороны потолок подшили ровно на толщину балки, в гостиной образовался своеобразный альков, где и разместился бар. Несмотря на малую площадь и высоту, он не кажется мрачным закутком, потому что в нем по одной линии "выстроились" арка с подсвеченными стеклянными полками, свободный вход на кухню и кухонное окно, "продолженное" балконом. Зону столовой надзея Кручкова выполнила тоже в духе Louis, но уже XVI. Стулья с медальонными спинками и немного суховатыми, но преисполненными изящества ножками (исторической правды ради отметим, что стулья эти окружают бидермайерский обеденный стол), канделябры, замысловатые напольные часы... Накал лампочек в легкой стеклянной люстре можно регулировать, создавая эффект то мягкого, интимного, то парадного освещения. Достойный ансамбль люстре составляют хрустальные столик, полуколонна с вазой и ножки торшера и бра. Черно-коричневая полоска обивки стульев (в тон дивану и креслам гостиной зоны), полоски штор и обоев "работают" в одном ритме, сообщая помещению приподнятое, торжественное настроение - как степенный majordom (мажордом) с горделивой осанкой. Во Франции стиль, названный в честь этого короля, получил признание лишь во второй половине века XIX. Зато потом его популярность не умирала вплоть до первой мировой войны. И от Парижа до Вены и Нью-Йорка "Louis XVI" был принят в качестве официального стиля торжественных помещений. Эдакая своеобразная реабилитация аристократического вкуса после того, как Конвент объявил "мир хижинам, войну дворцам" и вынес приговор Людовику XVI... P. S. Все "французское" в квартире выполнено итальянскими мастерами.
перайсці галерэю 
