маскоўскі рэстаран "Ноа" архітэктурная студыя "Ано Даміно"

перайсці галерэю

тэкст: Юлія Шагинурова

фота: Сяргей Маргуноў, Кацярына Маргунова

часопіс: Чысцяць (75) 2003

З пачатку лета ў праточнай завулку, у цэнтры Масквы, праходзіць штовечар шоў - рэстаран "Ноа" адкрывае вароты-аканіцы. Заржавелай створкі раз'язджаюцца, располовинивая гіганцкую маску невядомай істоты і агаляючы нутро фешэнебельнага італьянскага рэстарана ... Роўна год спатрэбіўся рэстаратары Андрэю Зайцаву і архітэктарам бюро "Ано даміно" на тое, каб ператварыць двухпавярховы будынак фабрыкі-кухні ў ўзор сюррэалістычнай архітэктуры. Да будынка прыбудавалі трэці паверх, сцены абліцавалі лістамі іржавай бляхі, для фасада італьянскаму мастаку Стэфана Рончетти замовілі славутыя брама-маску. Інтэр'ер "Ноа" прынцыпова эклектычны і прынцыпова не мае сувязі ні з гастранамічнай канцэпцыяй ўстановы, ні з якім-небудзь стылявым напрамкам. Імя палінезійскі бажаства для назвы таксама было абрана за мілагучнасць і таму, што не выклікае ні адной пэўнай асацыяцыі. Паставіць сваё стварэнне па-за відавочных асацыятыўных сувязяў - адважнае рашэнне для рэстаратара, бо ежа - адна з самых кансерватыўных абласцей чалавечага побыту. Аднак ўладальніку "Ноа" хацелася прыдумаць ўстанова, непадобнае ні на адно з ужо існуючых. Менавіта таму так важна было змясціць яго ў асобным будынку і пазбегнуць прамых асацыяцый з Італіяй і Міжземнамор'ем. Аўтары "Ноа" апелююць да сувязях ўскосным і архетыпічны, часта пазначаючы іх толькі колерам, фактурай або чынам. Прадуманым пераходам ад цёмнага да светлай, прыгажосцю натуральнага матэрыялу або яркай дэталлю. На сталах побач з тонкім фарфорам і шклом рассыпаны марскія ракавіны, рыбны прылавак пільнуюць міфічныя залатыя сабакі, а ў дворыку, выбрукаваныя мазаікай, якая нагадвае мастацтва Гаўдзі, гэтую складаназлучаных кампіляцыю стыляў і кірункаў давяршаюць паласатыя венецыянскія намёты, падсветленыя індыйскімі лямпамі.