Дом Ані-П'ер Муассоннье, совладелицы і артдырэктар знакамітай мэблевай фабрыкі MOISSONNIER, Размешчаны ў дзесяці хвілінах ад павятовага горада Бург-ан-Брэс, вядомага на ўсю краіну сваім антыкварным салонам і бресскими куранятамі. Гэтыя самыя кураняты, размаляваныя прыродай у колеры нацыянальнага сцяга Францыі (чырвоны грабеньчык, белае пер'е і сінія лапы), складаюць прадмет гонару мясцовых фермераў. У пейзажах рэгіёну ва ўсім адчуваецца блізкасць Швейцарыі - пагорыстыя даліны тут і там перасякаюць малюсенькія рачулкі, а на заліўных лугах пасуцца задаволеныя жыццём каровы і коні. З вокнаў дома Ані-П'ер на ўзгорку адкрываюцца цудоўныя перспектывы, а ў ясную сухую надвор'е на гарызонце бачны Монблан.

Але размяшчэнне - гэта яшчэ не ўсё, што робіць дом нашай гераіні унікальным. Пабудаваны ў 1965 вядомым прадпрымальнікам спадаром Нашюри, дом у корані адрозніваўся ад усяго, што будавалі ў той час у Францыі. Вілы з плоскімі дахамі і вялізнымі вокнамі, пабудаваныя з перападам вышынь, увайшлі ў моду пад уплывам архітэктуры "Баухауза" і набылі шырокую папулярнасць у Нямеччыне і ЗША на хвалі футурыстычнага буму 60-х. Але не ў Францыі, дзе і па гэты дзень перавага аддаецца архітэктуры традыцыйных стыляў і формаў. У сярэдзіне мінулага стагоддзя з'яўленне падобных ізгояў расцэньвалася ні больш ні менш як замах на нацыянальную культуру: праз некалькі гадоў пасля пабудовы незвычайнага асабняка улады рэгіёну забаранілі будаваць хаты з плоскім дахам, пакуль гэта не стала павальным бедствам. Так што "белы дом Нашюри" застаўся ў акрузе адзіным у сваім родзе.

Ані-П'ер распавяла, што ёй было 14 гадоў, калі на ўзгорку каля яе роднага горада вырас гэты дом. Ён так яе пабіў, што яна загадала жаданне: калі-небудзь яна абавязкова будзе жыць у такім жа. "Я ніколі не хацела жыць у палацы, як іншыя дзяўчынкі, і не ўяўляла сябе прынцэсай. Я расла з братам, і мы ўвесь час будавалі нейкія цацачныя фермы і гаражы з ўяўнага шкла і бетону", - распавядае Ані-П'ер.

Некалькі гадоў праз яна вырашыла заняцца жывапісам і з'ехала ў Парыж вучыцца ў Акадэміі прыгожых мастацтваў. Паралельна працавала стылістам і дэкаратарам. Але, па ўласным прызнанні, жыццё ўдалечыні ад прыроды ёй цяжкае, і неўзабаве яна разам са сваім мужам Жанам-Лу Муассоннье (Jean-Loup Moissonnier) вярнулася ў родныя мясціны, дзе пачала распрацоўваць новы вобраз фамільнай мэблевай маркі. Некалькі гадоў праз яна купіла дом сваёй мары.

Што тычыцца афармлення дома, то гаспадыня цалкам займалася ім сама. Яна кажа, што ў інтэр'еру няма нейкага пэўнага стылю: "Гэта проста сумесь рэчаў, якія я люблю, сярод якіх мне, як кажуць французы, doux a vivre - соладка жыць". Гэта мікс стыляў, часоў і культур. Ані-П'ер лічыць ўльтрасучасныя інтэр'еры стэрыльнымі і мяркуе, што старадаўнія і этнічныя прадметы асвяжаюць іх, надаючы актуальнае гучанне. Але любімы декораторский прыём Ані-П'ер - пошук нечаканых каляровых спалучэнняў, дзякуючы якім у інтэр'еру з'яўляецца індывідуальнасць.

У доме шмат карцін - ёсць віды Нью-Ёрка, партрэты самой Ані-П'ер і рэпера Тупака Шакура, абстрактныя палотны ў розных тэхніках ... Дзіўна тое, што аўтар усіх работ - дачка гаспадыні Каралін, прафесійная мастачка. Па словах Ані-П'ер, яна ператварыла дом у галерэю ўласнай дачкі: "У гэтых працах бачная эвалюцыя яе аўтарскага стылю - тут сабраны яе працы пачынаючы з 17-гадовага ўзросту. Але асабліва мне дарог партрэт сумнага белага мядзведзя ў раме з бярозавых ствалоў - вакол яго я сфармавала інтэр'ер гасцінай ".