Наборнае люстэрка, якое адводзіць кудысьці ў бясконцасць і без таго вялікае памяшканне ваннай пакоі, -толькі частка гэтай інтэр'ернай гісторыі. Галоўнае «дзеючая асоба» тут-ванная з мармуру на пазалочаную падставе, размешчаная свабодна ў прасторы і нібы плыве кудысьці.

Кветкі ў вазах на крыштальных пастаментах, крэсла ў шаўковай абіўцы, залочаныя дэталі мэблі-усё гэта знарок раскошна і нават тэатральна. І сапраўды, прастора скампанавана па сцэнічным законах: ванна-на сцэне, на авансцэне-крэсла, а залюстаркоўе-гэта кулісы. Наўрад ці трэба капіяваць гэта інтэр'ерны рашэнне цалкам, але асобныя знаходкі можна запазычыць.