У асабняку ў Малым Кисловском завулку ў свой час жылі Тургенева, сюды прыходзіў з візітамі Чайкоўскі. Цяпер гэта месца неафіцыйных сустрэч палітыкаў, дзеячаў культуры, навукоўцаў-японистов і аматараў ікебаны. Дом насупраць ГІТІСа - рэзідэнцыя міністра пасольства Японіі ў Расіі. Часовы прыстанак дыпламатычнай пары Іта - аматараў балета, класічнай музыкі, рускай храмавай архітэктуры і масквічоў са стажам. Для міністра і яго сям'і гэта знаходжанне ў Расіі - трэцяеСпадар Іта, як даўно Вы жывяце тут?Г-н Іта Tэtsuo: Мы жывем у гэтым доме два з паловай гады. Я адчуваю да яго адмысловыя пачуцці: акрамя таго што жыць у такім старадаўнім доме з гісторыяй само па сабе бясцэнны вопыт, у мяне да яго ўласная эмацыйная прыхільнасць. У 1977 годзе я скончыў гадавы курс рускай мовы ў Маскве і працаваў у канцылярыі амбасады, у палітычным аддзеле, які тады размяшчаўся прама ў гэтай зале. Тут я пачынаў сваю дыпламатычную кар'еру, мой стол стаяў недалёка ад таго месца, дзе мы з вамі цяпер сядзім. Каля дваццаці гадоў таму офіс пераехаў у іншы будынак, а тут зрабілі рэзідэнцыю.САЛОН: Вы мянялі тут што-небудзь? - Наогул-то, гэта старадаўні будынак, любыя кардынальныя перамены тут забароненыя. Мы прывезлі сякія-такія прадметы абстаноўкі і дэкору з Японіі, але зусім няшмат. У асноўным жывапіс.S: Жыццё ў цэнтры Масквы становіцца ўсё больш клапатлівай, як яна спалучаецца з мернасцю дыпламатычнай жыцця? - Адзіны недахоп цэнтра - коркі. У астатнім тут вельмі зручна: да кансерваторыі ўсяго пяць хвілін пешшу, побач Крэмль. Я люблю хадзіць па цэнтры: штодня я гуляю з нашай сабакам Бьюті. У нас з ёй тры любімых маршруту: да Крамля, да Пушкінскай і да Крапоткінскай. Калі цёпла, мы гуляем двойчы, а калі холадна, яна адмаўляецца: не выносіць выходзіць у мароз на вуліцу. Даводзіцца абмяжоўвацца адной прагулкай.S: Магчыма, гэта не вельмі дыпламатычны пытанне, і ўсё ж, якая з Вашых камандзіровак у Маскву была самай цікавай? - Цяжка сказаць, але, напэўна, нельга не згадаць другі прыезд - з 88-ого па 89-ы год. Гэта было выключна цікавы час: пачалася перабудова, а Савецкі Саюз яшчэ не паваліўся. Натуральна, што я ўвесь час успамінаў свой першы вопыт у Расіі і параўноўваў тое, што адбывалася, з застойнымі брэжнеўскімі часамі. Тады я проста сядзеў у офісе, прачытваў "Весткі" і "Праўду" і пісаў рапарт у Токіо. Рабіць, па вялікім рахунку, не было чаго. З чыноўнікамі казаць было бескарысна. Я ведаў: тое, што яны мне скажуць, я ўжо чытаў у "Праўдзе". У канцы 80-х сітуацыя каласальным чынам памянялася: мы пачалі сустракацца з навукоўцамі, журналістамі, палітыкамі. Яны вельмі шмат гаварылі. І тут ўжо ўзнікала іншая праблема: кожны казаў сваё, гучала столькі меркаванняў, што разабрацца ў чым-небудзь было амаль немагчыма.S: Жыццё дыпламата мае на ўвазе перамяшчэння па свеце. На радзіме ў Вас ёсць нейкае пастаяннае жыллё? - Ёсць дом у Токіо, які я пабудаваў побач з домам сваёй цешчы. Вядома ж, ён не такі вялікі, як гэты. Там зараз жыве мой малодшы сын.S: Ваш дом аформлены ў традыцыйным стылі або падобны на еўрапейскія? - Хутчэй, у яго еўрапейскі стыль. Пасля Другой сусветнай вайны лад жыцця ў Японіі моцна змяніўся. Натуральна, гэта паўплывала і на інтэр'ер. Раней усё памяшкання ў доме высцілалі татамі. У нас пяць пакояў, і толькі адна з іх з татамі - пакой, дзе трэба здымаць абутак, дзе сядзяць на падлозе. Гэта вельмі зручна, асабліва калі ў хаце госці, таму што яна можа быць і гасцінай, і спальняй. Для таго каб зладзіць госця на ноч, дастаткова дастаць з шафы футон. У параўнанні з еўрапейскім і з маскоўскім домам, у японскага ёсць яшчэ адно цікавае адрозненне: у Токіо зiмы не такія халодныя, таму ў нас няма цэнтральнага ацяплення, кожная пакой ацяпляецца аўтаномна. Узімку дзень пачынаецца з таго, што трэба ўключыць абагравальнік ў спальні. Таму першыя дзесяць хвілін вельмі халодна.S: Дарэчы, у Вас у кабінеце на падлозе я таксама бачыла футон. - Гэта вельмі зручна: можна адпачыць, зрабіць перапынак у працы, а калі "ложак" больш не патрэбна, яе можна ў лічаныя хвіліны прыбраць.S: Якое месца ў рэзідэнцыі Вы любіце больш за ўсё? - Вядома ж, мой кабінет. Вялікую залу, дзе мы з вамі сядзім, - сталовая. Гэта грамадскае прастору для афіцыйных мерапрыемстваў. Учора, напрыклад, мы праводзілі тут семінар для навукоўцаў-японистов, і было больш за трыццаць чалавек. Для жыцця гэтыя памяшканні занадта вялікія, яны добрыя для прыёмаў.S: Тут шмат японскай жывапісу. - Я спадзяваўся, што і рускім, і замежным гасцям будзе прыемна бачыць у старадаўнім рускім доме гэтыя карціны: яны прыўносяць сюды атмасферу Японіі. Некаторыя з іх ўласнасць японскага ўрада, некаторыя прывезлі сюды мы з жонкай. Я асабліва шаную старадаўнімі скруткамі. Гэта ўласнасць маёй сям'і, якая перадаецца з пакалення ў пакаленне. Два скрутка вы бачыце якія вісяць на сцяне. Яшчэ адзін скрутак мы захоўваем асабліва. Я родам з прэфектуры Ямагата, што на поўначы Японіі. Гэты скрутак - падарунак мойму прапрадзеду ад імператара Мэйдзі, прадзеда нашага цяперашняга імператара. Прапрадедушка быў багатым камерсантам і атрымаў яго падчас візіту імператара Мэйдзі ў Ямагата ва ўзнагароду за верную службу. Бачыце, наверсе хрызантэма - гэта сімвал імператарскага дома. Такі ж знак вы ўбачыце пры ўваходзе ў любы амбасаду і ў любую дыпламатычную місію Японіі ва ўсіх канцах святла.S: Спадарыня Іта, гэта трэцяя камандзіроўка Вашага мужа ў Маскву, і, адпаведна, Вы тут таксама ў трэці раз. Гэты прыезд чымсьці адрозніваецца ад папярэдніх?Г-жа Ясуко Іта: Да гэтага мы прыязджалі з дзецьмі. Яны тады былі яшчэ маленькія, у доме было вельмі весела. З іншага боку, не маючы дзяцей можна актыўна жыць свецкім жыццём: спакойна адправіцца вечарам у госці, у тэатр ці на канцэрт. У гэтым сэнсе наша жыццё ў Маскве цяпер больш насычаная. Цікавей і лягчэй стала мець зносіны з людзьмі, чым у часы Савецкага Саюза, калі не было свабоды слова. І хоць я не вельмі добра размаўляю па-руску, зараз у мяне ёсць і рускамоўны круг зносін, у які ўваходзяць мае настаўніцы музыкі і рускай мовы, члены расійска японскага грамадства.S: Які круг Вашых заняткаў у Маскве? - Я рэдка хаджу па горадзе пешшу, таму, каб падтрымліваць форму, займаюся класічным балетам. Вучу рускую мову. Працягваю заняткі музыкай - я гуляю на флейце. Тут мы вельмі часта наведваем кансерваторыю, часам ходзім глядзець царквы: мне вельмі падабаецца руская храмавая архітэктура. Вядома ж, мы прымаем шмат гасцей - і рускіх, і замежных. Акрамя афіцыйных прыёмаў, мы запрашаем расійскіх артыстаў і музыкаў выступаць перад нашымі калегамі. Прасторная гасцёўня лёгка ператвараецца ў камерны канцэртная зала. У апошні час у нас даваў уяўленне Юрый Куклачёв, гулялі юныя таленавітыя музыканты з дабрачыннага фонду Уладзіміра Співакова, выступала фальклорная спявачка Валянціна Вароніна. Падрыхтоўкай такіх прыёмаў займаюся я.S: Для жонкі дыпламата прымаць гасцей - праца? - Менавіта так.S: Яна Вам падабаецца? - Я б сказала, што гэта нялёгкі праца. Але яшчэ і выдатная магчымасць мець зносіны з цікавымі людзьмі. Магчымасць, якая кампенсуе звязаныя з гэтым цяжкасці.S: Вам падабаецца гэты дом? - Так, вельмі. Ён прыгожы, прасторны, сюды можна запрасіць шмат народу, і пры гэтым ён вельмі ўтульны. стыль, у якім ён аформлены, і мы тут нічога не змянялі. Хіба што развесілі такую-сякую жывапіс. З Японіі я прывезла з сабой посуд, частка з якой
перайсці галерэю 
