Заказчыкі, для якіх «Архітэктурна-мастацкія майстэрні архітэктараў Вялічкіна і Галаванава» спраектавалі шэраг аб'ектаў, у тым ліку і загарадную сядзібу, у бачанні інтэр'еру сваёй гарадской кватэры былі аднадушныя: ўтульная, цёплая, досыць кансерватыўная абстаноўка, вытрыманая ў лепшых традыцыях старой Масквы. Пры гэтым класічны стыль не быў самамэтай ні для гаспадароў, ні для аўтараў. У першую чаргу была важная не столькі эстэтыка, колькі атмасфера, настрой, асаблівы, у чым-то ўжо згублены дух інтэлігентнасці, арыстакратызму, сямейнасці, пераемнасці пакаленняў. Апісваючы створаны імі лад, архітэктары выкарыстоўваюць эпітэты «кансерватыўны», «традыцыйны», «буржуазны». У іх разуменні класіка - гэта не застылая раз і назаўжды форма, а разумная, дарэчная архітэктура, правільныя прапорцыі, якасныя натуральныя матэрыялы, функцыянальнасць і, самае галоўнае, асобу заказчыка, для якога ствараецца інтэр'ер. Вялікі ўплыў на далейшае пераўтварэнне ўнутранай прасторы аказаў той факт, што адна з вонкавых сцен кватэры - дуга эліпса з суцэльным панарамным шкленнем.