офіс буйной кампаніі Яўген Полянцев, Барыс Бельскі Офіс буйной расійскай кампаніі. Парадная стылістыка памяшканняў, вытрыманая ў класічных традыцыях з лёгкім іранічным адценнем

перайсці галерэю

фота: ZINO Разутдинов

тэкст: Вольга Вологдина

Аўтар праекта: Яўген Полянцев, Барыс Бельскі

архітэктар: Аляксандр Вышынскі, Сяргей Макушев, Кацярына Мовчан, Клаўдыё Віга

часопіс: Ня (54) 2001

Гэты офіс належыць буйной расійскай кампаніі. Перад архітэктарам Яўгенам Полянцевым і мастаком Барысам Бельскім стаяла задача стварыць прадстаўніцкі паверх у звычайным офісным асабняку. Заказчыкі пажадалі, каб стылістыка памяшкання была параднай, вытрыманай у класічных традыцыях. Строгі віктарыянскі стыль - свайго роду візітная картка "рэспектабельнасці і самавітасці" - кажа заўсёды сам за сябе. І ўсё ж аўтары вырашылі надаць яму ледзь іранічны адценне. Яны самі кажуць: "Мы прывыклі ставіцца да інтэр'еру сур'ёзна: жартаваць недапушчальна. На нашу думку, у гэтай галіне жанр жарты здабывае іншую якасць, чым прынята лічыць". Можа быць, таму досыць месцы займае ў гэтым інтэр'еры жарт, якая мяжуе з выяўленай іроніяй. Да прыкладу, месца ў калідоры за вуглом, адведзенае літаграфіі Сальвадора Далі, сведчыць не толькі аб дарагоўлі інтэр'еру, але і пра пачуццё гумару яго стваральнікаў. Архітэктараў запрасілі на этапе, калі будаўніцтва было ўжо скончана. Нічога нельга было мяняць і перарабляць. Калі аўтары ўбачылі памяшканне, у іх паўсталі асацыяцыі з тэатрам, а завершанае прастору нагадала сцэну. Так, уласна, і з'явілася ў канцэпцыі інтэр'еру тэма сцэнічнай пастаноўкі і эпатажу. З улікам прынцыпаў тэатральнай сцэнаграфіі выбіралі і архітэктурныя прыёмы, і дэкор. Аўтары наўмысна адмовіліся ад роспісу і спыніліся на задыякальным пано, выкананым у тэхніцы шаўкаграфіі. Калоны ў перамоўнай пакоі выфарбаваныя такім чынам, што яны практычна відаць. Праўда, як прызнаюцца архітэктары, у іх не было выразна прадуманай канцэпцыі. Дзейнічаць вырашана было па сітуацыі. Абраны падыход, як паказалі далейшыя падзеі, аказаўся апраўданым. У ходзе работы стала ясна, што інтэр'ер атрымліваецца занадта рэалістычным і манатонным, ад чаго трэба было сыходзіць. Толькі выйшаўшы за грань прывычнага і традыцыйнага, інтэр'ер мог адбыцца. Дасягненне гэтай мэты пабудавана на прынцыпе кантрасту. Стрыманай энергетыцы памяшкання супрацьпастаўлена яркая эмацыйнасць Сальвадора Далі, ўльтрасучасная эстэтыка лямпаў дысануе з раскошным "віктарыянскай" пано на столі (аўтар - Барыс Бельскі), а эксклюзіўны стол у перамоўнай пакоі як бы самасцвярджаецца на фоне стандартных крэслаў канферэнц-залы. Аб'ект адбыўся - у зададзеных абставінах і ў зададзеныя тэрміны. Пагадзіцеся, што інтэр'ер ладна перасягнуў першапачатковыя задачы!