Grand Hotel et de Milan: зручнае размяшчэнне (недалёка ад "Ла Скала"), вытанчанасць апартаментаў, самыя апошнія дасягненні ў галіне гасцінічнага сэрвісу

перайсці галерэю

тэкст: Дзмітрый Капылоў

часопіс: Прадухіліць (70) 2003

Кожны італьянец ў душы спявак. І нават калі ён не выбітны тэнар, як Каруза, Павароці або Дамінга, то напэўна артыстычная натура. Джузэпэ Спатц, уладальнік Grand Hotel et de Milan, трымцеў перад талентам вялікага Джузэпэ Вердзі, які пражываў у гатэлі шмат гадоў у 105-м нумары. Напрыклад, па распараджэнні г-на Спатца вуліцу высцілалі саломай, каб праязджалі экіпажы не перашкаджалі маэстра тварыць. Тады Спатц яшчэ не мог выказаць здагадку, што яго імя ўвойдзе ў гісторыю сусветнага мастацтва не толькі як гасціннага і цярплівага гаспадара гатэлю, у якой Вердзі напісаў дзясяткі опер, але і як цесця іншага выбітнага італьянскага кампазітара - Умберта Джордано, а яго гатэль стане сапраўднай Мекай для артыстычнай багемы усяго свету. Спачатку невялікі чатырохпавярховы асабняк у цэнтры Мілана быў прыбытковым домам з маленькай кававага на першым паверсе, куды часта заходзілі артысты "Ла Скала", які знаходзіўся ўсяго толькі ў двух хвілінах хады. У 1863 годзе будынак было выкуплена Кампаніяй міланскіх гатэляў (The Company of Hotel Milano) і пераабсталявана ў сучасную камфартабельную па тых часах гасцініцу. Блізкасць да дзелавога цэнтру, а галоўнае, да будынка оперы, дзе выступалі самыя знакамітыя спевакі Еўропы, абяцала немалыя прыбытку. Разлікі апраўдалі чаканні. Але свайго сапраўднага росквіту Grand Hotel et de Milan дасягнуў тады, калі Джузэпэ Вердзі выбраў ў 1872 годзе нумар 105 сваёй пастаяннай рэзідэнцыяй. Асоба Вердзі прыцягвала ў гатэль мноства розных людзей - артыстаў, пісьменнікаў, палітыкаў, і нават смерць маэстра ў 1901 годзе ані не спыніла паток ўсіх якія імкнуцца і жадаючых адчуць незабыўную атмасферу месца, дзе ствараліся геніяльныя оперныя творы. Пастаяльцамі гатэля былі самыя розныя людзі - Энрыка Каруза, Беніта Мусаліні, італьянскі кароль Віторыо Эмануэле, каралі Іспаніі, Бельгіі, прэзідэнт ЗША Грант, Эміль Заля, Анатоль Франс, Вагнер, Ротшыльд, Хэмінгуэй, герцаг і герцагіня Віндзорскія і многія іншыя выбітныя, а таксама зусім нікому не вядомыя. Гатэль прыцягваў не толькі сваім зручным месцазнаходжаннем, вытанчанасцю апартаментаў, але і тым, што тут выкарыстоўваліся ўсе самыя апошнія тэхнічныя дасягненні ў галіне гасцінічнага сэрвісу. Раней, чым у каралеўскім палацы, у гатэлі ў кожны нумар была праведзена тэлефонная лінія. "Гранд-гатэль" адным з першых у Еўропе стаў выкарыстоўваць гідраўлічныя, а затым і электрычныя пад'ёмнікі ліфтаў, цэнтральнае ацяпленне. Кухня гатэля лічыцца верхам тэхнічнай дасканаласці, а пра праслаўленым майстэрстве яго кухараў ходзяць легенды. У 1993 годзе гатэль падвергнуўся рэканструкцыі. Было вырашана захаваць архітэктурны аблічча ў стылі мадэрн. У гатэлі, як і раней, 95 нумароў, з якіх 18 сьютов з'яўляюцца апартаментамі класа люкс. Тры банкетных залы - "Вердзі", "Пучыні" і "Джардана" - часта становяцца месцам правядзення прэс-канферэнцый з нагоды кіна- і тэатральных прэм'ер. Grand Hotel et de Milan па-ранейшаму, як і ў часы Вердзі, працягвае як магніт прыцягваць да сябе знакамітасцяў.