Грамафон ... патэфон ... магнітафон ... магнітола ... дискмен ... пульт дыджэя ... асацыятыўнасць ланцужок адразу ж узнікае ў свядомасці, як толькі вы трапляеце ў які адкрыўся два месяцы таму начны клуб "грамафон" ( гарматная вул., 3). Сваю назву клуб атрымаў у гонар Чыкагскага музычнай крамы, хоць яно больш чым дарэчы, улічваючы генеалогію памяшкання, адсылаюць нас на сто гадоў таму. У пачатку стагоддзя тут быў банк, а дакладней, сталёвая камора, велізарны сейф. Тры памяшканні з металічнымі дзвярыма і тоўстымі цаглянымі сценамі, абабітымі жалезнымі лістамі. Ствараючы інтэр'ер клуба, Пётр Пастэрнак захаваў атмасферу брутальнага аскетызму, выявіўшы фактуру старых сцен, выкарыстаўшы для аздаблення грубы метал, дрэва, скуру. Нават новыя вентыляцыйныя трубы, пакрытыя ахоўным складам, ўспрымаюцца як сточаныя часам. Дзіўнае адчуванне ахоплівае вас, калі пашанцуе, і вы апынецеся ў клубе да пачатку вечарыны. Магутныя сцены і каменныя скляпенні дрэмлюць у чаканні, калі з надыходам ночы заб'ецца ўзмоцненае саббуферами сэрца клуба "Грамафон" і здрыгануцца ад ўсёпаглынальнага рытму музыкі здаваліся непарушнымі векавыя канструкцыі.
перайсці галерэю 
