Аўтар праекта Вольга Кушнарёва-Леонэ: «Гаспадары кватэры аддаюць перавагу класіцы. Усе нашы папярэднія працы для іх таксама былі вытрыманы ў класічным ключы. Галоўнай мэтай гэтага праекта было сумяшчэнне элегантнасці і камфорту, гарманічнае суіснаванне функцыянальнасці і вытанчанасцю. Для рэалізацыі гэтай ідэі мы звярнуліся да багатага спадчыны класічных дэкаратыўных прыёмаў і тэхнік. Натуральнае дрэва, мармуровыя пано, ручная роспіс надзяляюць сучасны інтэр'ер хатняй утульнасцю і спакоем »

Інтэр'ер гэтай кватэры на паўднёвым захадзе Масквы ўвасабляе ў сабе вядомы прынцып «мая хата-мая крэпасць». Аўтар праекта Вольга Кушнарёва-Леонэ стварала яго для сваіх даўніх заказчыкаў-сямейнай пары з дзіцём. «Перад намі стаяла задача пераўтварыць нічым не характэрны прастору ў ўзор класічнай элегантнасці і сучаснага камфорту», ​​- распавядае Вольга. Але дактрына крэпасці ня трактуецца тут літаральна. Прастора не трымае абарону, у ім няма эстэтыкі цёмнага і замкнёнага ангельскага замка. Наадварот, інтэр'ер прытрымліваецца пазіцый мяккай сілы. Атмасферу хатняй утульнасці і абароненасці ствараюць светлая колеравая гама, вытанчаны дэкор і вытанчаная мэбля ў духу еўрапейскай класікі XVII-XIX стагоддзяў. Апартаменты падзеленыя на дзве функцыянальныя зоны: грамадскую і прыватную. Кухня, сталовая і гасцёўня занялі адзіны выцягнуты аб'ём справа ад уваходнага хола. Асноўная ж частка кватэры аддадзена прыватных памяшканнях. Гаспадарская спальня з гардеробной і ваннай пакоямі, а таксама дзіцячая і кабінет выбудаваныя ўздоўж восі, паралельнай звязку кухня-сталовая-гасціная. Абраная заказчыкамі класічная стылістыка і распрацаванае архітэктарамі планіровачнае рашэнне дазваляюць прасторы быць універсальным. З сталеннем дзіцяці дзіцячая не запатрабуе кардынальнага перагляду дызайну, бо першапачаткова яе інтэр'ер ня носіць адбітка падкрэсленай інфантыльнасці. У сваю чаргу, рабочы кабінет з які прымыкае да яго санвузлом можа выкарыстоўвацца як самастойная гасцёўня пакой.

Класічны стыль інтэр'еру прадыктаваў выбар дэкаратыўнага інструментара. У грамадскай зоне прастору падзяляць ляпнымі гіпсавымі калонамі і пілястрамі. Столі ўпрыгожвае ляпніна: у спальні на потолочном карнізе пераплятаюцца завіткі і ракавіны, у гасцінай па перыметры столі цягнуцца тонкія молдынгі, а ў пярэднім пакоі-ляпная сетка-трильяж. У афармленні сцен жылых памяшканняў перавага аддадзена драўляным панэляў і шпалерам з кветкавым раппортом. Буазери і міжпакаёвыя дзверы таніраванае ў спакойныя шэрыя і зялёныя адценні, а рэльеф філёнг падкрэслены лёгкім залачэннем. Выключэннем з'яўляецца рабочы кабінет гаспадара, дзе буазери з арэха захавалі колер натуральнага дрэва. Паркет у жылых памяшканнях таксама падабраны ў натуральнай, прыроднай гаме. Цёплыя тоны дамінуюць і ў кампазіцыі мармуровай разеткі ва ўваходны зоне. На першы план у дэкоры ваннай пакоі пры гаспадарскай спальні выходзяць ужо больш халодныя тоны: сцены і падлогу тут выкладзеныя мармурам шэрага і зялёнага колераў. У самой спальні да тэкстылю далікатнага фісташкавага тоны падабраныя шпалеры цытрынавага адцення з тонкім раслінным арнаментам. Аксэсуары насычанага ружовага колеру дадаюць у гэта спалучэнне неабходны кантраст. Падобны прынцып прасочваецца і ў каларыстычным вырашэнні гасцінай. Сцены і ўбудаваная мэбля вытрыманы ў халодных танах, а для штор і мяккай мэблі выбраны цёплыя цагляна-чырвоныя адценні. Вохрыста гама тэкстылю разам з пазалочанымі элементамі разьбяны мэблі надае сямейнай гасцінай новае, параднае гучанне.