Гадзіннік для камінаў (як асаблівы тып) з'явіліся ў Францыі ў сярэдзіне XVIII стагоддзя. У сярэдзіне XIX тут жа сталі ствараць так званыя камінныя гарнітуры, куды акрамя ўласна гадзін ўваходзілі парныя ўпрыгожвання ў выглядзе кандэлябраў або невялікіх скульптур. Катаклізмы XX стагоддзя часова прыпынілі трыўмфальнае шэсце камінных гадзін, але ў апошні час мода на іх зноў набірае абароты, і яны каштуюць калі не ў кожным першым, то ў кожным другім сучасным інтэр'еры.

Камінныя гадзіны ставяцца да разраду кансольных. Праўда, у адрозненне ад кансольных яны рабіліся без ручкі, за якую іх можна падымаць. Як правіла, камінныя гадзіны не вельмі вялікія і даволі плоскія.

Корпус такіх гадзін любілі і любяць рабіць з каштоўных парод дрэва - арэха, чырвонага дрэва. Часам ён мог быць нават парцалянавы. Часта гадзіны пакрывалі лакамі і аздаблялі пазалочанай бронзай. У якасці матэрыялу для пастамента нярэдка выкарыстоўвалі мармур. Большасць гадзін забяспечвалі цыферблатам, пакрытым белай эмаллю. Такія гадзіны добра глядзеліся на каміннай паліцы ў бібліятэцы, у асяроддзі кніг і фатаграфій. У XIX стагоддзі з развіццём салоннай культуры камінныя гадзіны сталі ставіць у гасцінай або пакоі для прыёмаў, дзе раз ці два ў тыдзень па пэўных днях збіралася абранае грамадства. Зараз, калі няма строгай іерархіі памяшканняў і іх функцыі збліжаныя, камін антыкварыятам або яго імітацыяй можна ўпрыгожыць практычна любое памяшканне ў доме. XIX стагоддзе стаў пераломным момантам у каміннай гадзіннікавым вытворчасці. Дзякуючы дасягненням інжынерыі і бронзаліцейнай вытворчасці гадзінны корпус сталі ўпрыгожваць маштабнымі скульптурнымі кампазіцыямі, і камінныя гадзіны ператварыліся ў сапраўдны шэдэўр.

На працягу XIX стагоддзя ў гадзінны індустрыі адзін аднаго змянялі стыль смерзаться, стыль Людовіка XVI, ампір, У канцы стагоддзя стала пераважаць эклектыка. Аднак, нягледзячы на ​​ўсе стылявыя перыпетыі, доўгі час перавагу аддавалі ўсё ж такі класіцызму. У камінных гадзінах схільнасць да антычным канонах выказалася перш за ўсё ў матывах скульптурных кампазіцый, якія з'яўляліся гадзінным корпусам. У іх, як правіла, фігуравалі антычныя багі або героі. Так, часта сустракаемымі персанажамі камінных гадзінных гісторый былі Апалон, Амур, Псіхея, Гектар, Андромаха і іншыя. Перыядычна то там, то тут з'яўляліся гарэзныя путти. Больш просты, але не менш класічны варыянт ўпрыгожвання - калонныя порцік. Такія гадзіны стаялі ў рознастылёвасціі інтэр'ерах сярэдзіны і канца XIX стагоддзя. У нашы дні яны будуць дарэчныя ў інтэр'еры з элементамі класікі, але, што цікава, змогуць надаць нечаканае гучанне нават хай-цяку або мінімалізму.