кіеўскі клуб "Чайкоўскі" Уладзімір Глухі, Дзмітрый і Вольга Гольдербайн

перайсці галерэю

тэкст: Юлія Шагинурова

фота: Аляксей Рейдалов

Аўтар ідэі: Уладзімір Глухі

дызайнер: Дзмітрый Гольдербайн, Вольга Гольдербайн

часопіс: N10 (77) 2003

"Чайкоўскі" (Бесарабская пл., Д. 2), адзін з самых "прасунутых" клубаў ва Украіне, вельмі нагадвае Палац піянераў. Масіўныя крыштальныя люстры і сцены, зацягнутыя атрутна-жоўтым шоўкам, старое піяніна і шырокія лесвічныя маршы ... Прыкладна такім узгадваецца антураж Клуба адзінокіх сэрцаў з кінафільма «Масква слязам не верыць", у падобным эстэтычным суправаджэнні праходзілі заняткі цяперашніх трыццацігадовых ў гуртках макрамэ і бальных танцаў. Так, іранічна ўсміхаючыся, смакуючы падрабязнасці, сучасны Кіеў развітваецца з нашым агульным інтэр'ерным мінулым. Рэмінісцэнцыя выканана з размахам: гіганцкія люстры зроблены па спецзаказе ў Італіі, падчас танцаў яны свецяцца неонам. Эрганамічныя формы крэслаў і канап адсылаюць, вядома, да дызайну шасцідзесятых, але менавіта гэта і робіць іх вострамодны сёння. Не трэба быць знаўцам, каб, дбайней прыгледзеўшыся да прадметаў, які склаў інтэр'ер "Чайкоўскага", зразумець, што яны некалькі бліжэй да высокага дызайне, чым да палацава-піянерскай эстэтыцы. Гэта таму што "Чайкоўскі" аформлены не як грамадскае ўстанова - хутчэй як лофт, гаспадар якога не пазбаўлены гістарычнай памяці і пачуцця гумару. Прыгожы і сімвалічны ў гэтым сэнсе акцэнт - пустая рама пры ўваходзе. Выпадковым наведвальнікам яна можа здацца заляцанні, залішне прамым жэстам. Але пастаянныя госці ведаюць: для яе пакуль проста не падабралі годны партрэт рускага кампазітара, аўтара самых доўгіх і улагоджвае заставак ў гісторыі тэлебачання.