дызайн-студыя Ніны Пруднікава Ніна Пруднікава Дызайн-студыя Ніны Пруднікава, якая ўяўляе сабой матэрыяльную мадэль творчых магчымасцяў архітэктара

перайсці галерэю

фота: Яўген Лучын

тэкст: Наталля Седякина

архітэктар: Ніна Пруднікава, Пётр Юшин, Філіп Юшин, Пётр Козейкин, Міхаіл Яфрэмаў

часопіс: N5 (61) 2002

Сёння, у век прасунутых тэхналогій, агрэсіўнага бізнесу і ўсёперамагальнага ўрачыстасці Сіліконавай Даліны, слова "майстэрня" гучыць ужо амаль як архаізм. У лепшым выпадку як гістарызм, звязаны з чымсьці накшталт Сярэднявечча, "цэхавай парукі" і т. Д. І тым не менш ёсць цэлая вобласць у сучасным жыцці, дзе гэта слова ўжываецца паўсюдна і цалкам вольна. Гэта архітэктура. "Майстэрня" - менавіта так архітэктары называюць свае офісы, і ніяк інакш. Пры стварэнні такога інтэр'еру важныя два сэнсавых акцэнту. Першае, сама семантыка словы "майстэрня" і той асацыятыўны шэраг, які яно выклікае. Другое (і галоўнае) заключаецца ў тым, што рабочая студыя ўяўляе сабой матэрыяльную мадэль творчых магчымасцяў архітэктара. Вось чаму інтэр'еры, якія робяцца архітэктарамі для сябе, нараджаюцца лёгка і хутка. І найбольш поўна месцяць творчую думку гаспадара. Так жа лёгка быў распрацаваны стыль дызайн-студыі Ніны Пруднікава, які, на наш погляд, лепш за ўсё адпавядае самому паняццю "майстэрня". Такім чынам, спачатку была стомленасць. "Галагены надакучыў, шкло і метал - тым больш", - прызнаецца архітэктар. Таму галоўным матэрыялам у афармленні стала дрэва. Затым быў характар. "Інтэр'ер маёй майстэрні не нясе ў сабе глыбокай падаплёкі, ён проста адлюстроўвае мой характар, ярка дэманструючы, што менавіта я люблю", - кажа Пруднікава. Цёмная драўніна, цяжкія перакрыцця, бэлькі, драўляныя жалюзі, светлыя сцены і падлогу, выкладзены бэжавым шурпатым кафляй, ствараюць адчуванне адмысловага, "хатняга" эксклюзіву - сапраўды майстэрні, дзе нараджаюцца рэчы з аднаго чалавека. Архітэктар у пэўным сэнсе яшчэ і псіхолаг, таму майстэрня з'яўляецца таксама і прыёмнай для гасцей-кліентаў, дзе кожны наведвальнік павінен адчуваць сябе як дома. Асаблівую ролю ў стварэнні гэтага настрою "як дома" гуляюць дэталі, гэтак каханыя Нінай Мікалаеўнай. У інтэр'еры майстэрні няма ні адной выпадковай дэталі. Старадаўні фотаапарат, партрэт аголенай дамы, медныя чайнікі, афрыканская скульптура "мысляра", ахінуцца ў шатландкі, статуэтка белага слана і многае іншае - усё гэтыя разнастайныя рэчы падабраныя такім чынам, што выдатна гармануюць адзін з адным. Кнігі на падлозе, плед замест абрусы, прыслоненыя да сцен карціны - мастацкі беспарадак, ўяўны гэтак натуральным, на самай справе - віртуозная стылістычная гульня. "А вы накцюрн сыграць змаглі б?" Непаўторны дух творчасці, стылістыка свабодных мастакоў супернічае тут з хатняй утульнасцю і, напераменку паказваючыся вам на вочы, выклікае толькі адно-адзінае жаданне: зрабіць і сабе такі ж інтэр'ер, дзе кожны ўбачыць столькі сэнсаў, колькі пажадае.