Кватэра знаходзіцца ў доме, пабудаваным ў 1953 годзе па праекце архітэктара Фромзеля для вучонай эліты Ленінграда. Высокі статус пабудовы выяўлялася ва ўсім: у месцазнаходжанні на фешэнэбельным Каменноостровском праспекце, у выразным магутным фасадзе ў стылі сталінскі ампір і нават у планіроўцы, зусім ня тыповай для той эпохі. Кватэра мела два ўваходу, парадны і чорны, прасторную гасціную з эркерам, Апраўленым двума тасканскага калонамі, і нават пакой для прыслугі. Але такі яна была нядоўга. Пасля дырэктывы "аб разузбуйнення" з элітных апартаментаў яна ператварылася ў банальную камуналку. Такой яе і ўбачылі цяперашнія ўладальнікі ў сярэдзіне 90-х гадоў.

Перад аўтарамі праекта стаяла складаная задача. Перш за ўсё трэба было вызваліць прастору ад позняга "культурнага пласта" у выглядзе калідораў і перагародак, каб наблізіцца да задумы Віктара Фромзеля. Далей трэба было ўлічыць яго стылістычную "матрыцу". Да таго ж гаспадары да пачатку работы над інтэр'ерам ўжо набылі некалькі прадметаў (у прыватнасці, антыкварную ампірная люстру), якія варта было выкарыстоўваць у новым праекце. Стылістычны тон быў зададзены, засталося толькі выканаць баланс паміж мінулым і сучаснасцю. Кватэры вярнулі яе ранейшы высокі статус, а па наборы функцый яна цалкам адпавядае паданнях сённяшняга дня. Да прыкладу, новым гаспадарам было недастаткова адной параднай пярэднім пакоі. "Яна была, хутчэй, тэатральнай мізансцэнамі, выбудаванай калісьці архітэктарам", - распавядае Таццяна Магзумова. Поэтому появился просторный холл, который принято называть рабочим, но выглядит он весьма торжественно. Причем калоны, украшающие его интерьер, несут не только декоративную, но и функциональную нагрузку, поддерживая перекрытия. Исторические калоны ў гасцінай былі захаваныя, але сталі зграбней і набылі ордэрнай яснасць дзякуючы новым kapitelyam. Паабапал ад эркера былі раскрыты дзве глыбокія нішы, Задуманыя калісьці архітэктарам Фромзелем, што надало прасторы кампазіцыйную завершанасць.